oquellesgusta p

Para presentar os centros participantes, comezamos mirando algúns dos proxectos desenvolvidos neles, porquenon hai mellor forma de presentarse que poñendo o noso traballo sobre a mesa. A motivación do grupo é o punto de partida: descubrimos que os centros educativos  galegos están cheos de creatividade e accións innovadoras.

 Durante toda a tarde, houbo un protagonista indiscutible: o alumnado. Foi o centro de todas as conversas e o motor do noso traballo. Despois de pactar o noso calendario e de coñecer o funcionamento da web, comezamos a definir o proxecto mentres reflexionamos sobre que motiva ao noso alumnado e que non lle gusta, como é a convivencia no centro e como é a súa percepción da realidade social na que viven. A reflexión colectiva é dinámica, convértese nun faladoiro no que saltamos do fútbol á horta ecolóxica, dos smartphones aos tractores, do parkour ao pseudoterror… Mentres escribimos nos post-it, imos trazando o bosquexo dun proxecto no que traballarán xuntas escolas de costa con escolas de interior, centros con 800 alumnas e alumnos con outro que contan con menos de 40, as da fronteira con Portugal coas da capital.

Como vai a web

 En canto ás nosas conclusións, somos conscientes de que vivimos nun contexto no que os medios de comunicación son ferramentas de construción de valores, de educación e de relacións persoais, así como que é moi difícil separar esta contorna mediática da social (familia, amigas e amigos) e da escolar. Ademais, isto non ocorre só entre a xente que ten entre 12 e 16 anos, senón que a nosa realidade adulta parece funcionar do mesmo xeito. Os prexuízos e distancia coas que percibimos outras culturas ou colectivos sociais, a brevidade das informacións e a súa falta de contexto, o “bombardeo” de mensaxes diversas que non deixan tempo para reflexionar, a construción do xénero e as estrutura que manteñen as relacións desiguais… Cara a isto, hoxe vimos unha diferencia importante: o espazo público onde os grupos de persoas xúntanse e as persoas constrúen a súa realidade colectiva, foi substituído por un espazo individual onde consumimos sen ter tempo de reflexionar.

Contidos

Por outro lado, sabemos que as rapazas e os rapaces contan cunhas habilidades creativas capaces darlle á volta a isto. Da imitación do cine que ven á creación de videotutoriais sobre videoxogos, a súa condición de “nativas e nativos dixitais” aportalles unha forza tan imaxinativa como produtiva. Teñen moi claras as súas ideas e as mensaxes sobre xustiza social, igualdade e sustentabilidade ecolóxica chéganlles de xeito natural, pero non sempre é así cando estas ideas e mensaxes atópanse co día a día.

No EpDLab queremos traballar neste punto, queremos impulsar as fortalezas para elaborar unha mensaxe colectiva, persoal e diversa ao mesmo tempo. Queremos facer unha reflexión acerca das desigualdades dende unha perspectiva mediática e queremos trasladar as nosas ideas e mensaxes a un espazo público, onde contribúan á construción dunha sociedade máis xusta e igualitaria.

Grupo